Karena DiaAku hanya melihatnya dari

Karena Dia
Aku hanya melihatnya dari kejauhan. Dia mendrible bola oranye itu menuju ring. Tak lama setelah itu, dia menghampiriku meminta sebotol air mineral yang kubawa memang untukknya. Dia memang tidak memintaku untuk menemaninya saat itu. Hanya saja aku ingin.

Handuk kecil yang dia selipkan di celana belakangnya, itu dariku. Aku bukan bermaksud menguntitnya, tapi dia membiarkanku ikut dengannya. Setidaknya itu yang ku tangkap dari sikapnya selama ini. Aku merasa dihargai bila bersamanya. Tapi aku tidak bisa menyukainya.

“Lo ga ikut kuliahnya bu Hanifah?” tanyanya padaku usai bermain basket.
“Lo sendiri?” aku balik bertanya. Dia menggeleng.
“Gue ga suka bahasa inggris dia yang ngajar,” jawabnya kemudian.
“Kalau gitu gue juga enggak,” Aku merenges saja meliriknya. Dia mengangkat alisnya bertanya.

“Beliau kan emang cuma ninggalin tugas tadi,” kataku melanjutkan.
“Ah, percuma dong gue bolos, eh, handuk lo masih gue bawa,” dia menyeka keringatnya.
“Pake aja lagi, bau gitu gue juga ogah,”
“Enak aja, wangi tau,” dia melemparkan handuk kecil itu ke kepalaku.
“Ih, rese banget sih, jorok tau,” aku balik melemparkannya, dia hanya tertawa.
“Eh, kantin yuk,”
“Emmm, mau gak ya…” aku sok mikir. Dan seperti biasa, dia mencubit pipiku sampai aku mengaduh.
“Sok nolak lagi,” katanya.
“Iya-iya, gue mau,”

Lima bulan yang lalu, dia yang ku temui saat aku harus kehilangan Ayahku untuk selamanya. Dia yang menguatkanku. Dia yang ada saat aku tahu pacarku berselingkuh dengan teman SMPku dulu. Dia yang membantuku beres-beres rumah baru, saat aku dan ibu harus pindah rumah, dan kebetulan dia tetangga baruku, atau sebaliknya. Dia yang mau mendengarkanku, dan dia yang bisa membuatku mendengarkan. Dia yang selalu membuatku tersenyum. Tapi, tetap aku tidak bisa menyukainya.

“Sabtu ini lo ada kencan ya?” tanyanya saat dia bertandang ke rumahku suatu sore.
“Bisa dibilang gitu sih. Fano ngajak gue jalan. Gimana kalo lo juga ikut?”
“Gila aja. Masa gue disuruh ikut orang pacaran,” tolaknya.
“Gue kan belum jadian sama Fano, pacaran apaan,”
“Belom. Tapi akan,”

“Siapa yang tau bakalan gimana. Emang kenapa sih?”
“Enggak, gue kira lo free. Gue mau ngajak lo jenguk Nenek. Lagi agak ga enak badan katanya,” aku mengangguk mendengar penjelasannya.
“Nenek lo yang rumahnya deket kebun teh itu?” tanyaku memastikan. Dia mengangguk.

Aku juga tidak akan pernah melupakan itu. Dia pernah mengajakku ke sana untuk sekedar berkunjung saat itu. Tempatnya indah, dekat kebun teh, dan ada sebuah danau yang airnya jernih dan tenang. Bagaimana aku bisa lupa kalau dulu, pertama kali itu, aku malah membuatnya tercebur ke danau itu karena kejahilanku. Dan itu bukan hal baik karena aku tidak tahu dia tidak bisa berenang dan phobia terhadap kolam air. Tapi, untung aku dengan segera menolongnya saat itu. Dia memang tidak marah karena kejadian itu, tapi Nenek yang marah. Dan dengan segala cara aku berusaha meminta maaf dan meluluhkan hati Nenek. Dan bubur tim ayam buatanku ternyata cukup ampuh.

“Sorry ya,” kataku tidak bisa menemaninya pergi.
“Santai aja kali, gue sendiri juga ga papa. Ntar gue agak sorean aja ke sananya,”
Dan aku tetap tak bisa menyukainya.

Bagaimana aku bisa nyaman kencan bersama Fano. Aku tidak menyukainya.
Pukul 3 sore dia sampai di rumah Nenek, dan,
“Narita, kok lo di sini?” dia terkejut melihatku sedang asyik mengobrol dengan Nenek yang menyantap bubur buatanku. Aku hanya merenges.

“Kok lo ga bilang mau ke sini? Kan bisa barengan aja tadi,” katanya sambil berjalan di depanku menyusuri jalan setapak di antara tanaman teh yang siap panen itu.
“Kalo bilang namanya bukan surprise,” jawabku.
“Fano gimana?”
“Dia gue suruh pulang habis nganter gue ke sini tadi,”

Dia menghentikan langkahnya dan menengok ke arahku sambil mengernyitkan dahi.
“Dasar, jelek..” dia lantas mencubit pipiku.
“Biarin aja. Emang dari awal gue ga niat. Eh, ini kan jalan ke danau,” kataku.
“Emang kenapa?” dia melanjutkan langkahnya. Aku mengekor.
“Lo yakin mau ke sana? Lo kan…”
“Takut air? Mau sampe kapan juga gue bakal terus takut kalo gak gue lawan. Itung-itung terapi lah. Lagian gue belum sempet nunjukkin tempat maen favorit gue pas kecil ke elo,” jelasnya.

“Tapi kenapa lo dulu ga bilang ke gue kalo lo ada trauma sama kolam air, danau atau semacamnya? Kalo kayak gitu kan lo malah tambah parah takutnya,”
“Lo sendiri yang bilang suka tempat itu. Lo suka tempat itu karena wangi, banyak bunga di sana,”
“Iya sih. Tapi kita kan gak perlu ke sana kalau gak bisa,”
“Gue gak bilang gak bisa,” sahutnya. Aku hanya diam. Aku saja yang bodoh tidak bisa memahaminya. Dia yang terlalu banyak mengalah padaku dan karenaku.

Dia membawaku ke sebuah pohon rindang betangkai besar tak jauh dari danau, sekitar 10 meter. Terdapat ayunan dengan tali besar mengikat dudukan papan kayunya, menghadap persis ke arah danau yang agak berkabut saat itu.

Hanya nampak beberapa orang menebar jala ikan.
“Gue belum pernah lihat ini ya?” kataku seraya duduk di ayunan dan dia mengayunku pelan dari belakang.
“Terakhir gue ke sini ya pas gue umur 7 tahun. Itu waktu…”
“Waktu elo tenggelam di danau itu kan,” lanjutku. Dia hanya mengehela napas.
“Lo mau nemenin gue ke sana gak?” tanyanya menunjuk dermaga kecil di tepi danau. Itu pun tempatku saat membuatnya tercebur terakhir kali.
“Ih, ogah ah. Ngapain coba, ntar ada apa-apa lagi, gue yang dimusuhin Nenek lo,”
“Kan ada elo. Ga bakalan kenapa-kenapa kan. Bentaran aja,” pintanya.

Dengan keraguanku yang luluh aku menurutinya. Aku berjalan di depannya perlahan menggandengnya. Tangannya mulai berkeringat saat menginjakkan kaki di papan kayu pertama.
“Lo gak perlu maksain diri,” kataku berhenti sejenak.
“Enggak kok,” dia menelan ludah gugup. Aku kembali melangkahkan kaki pelan. Belum sampai di ujung dermaga, tiba-tiba dia berjongkok. Aku tahu dia terlalu memaksakan diri. Ku suruh dia memejamkan mata dan terus berjalan mengikutiku.

Kami lalu duduk di ujung dermaga sebelum akhirnya dia memberanikan diri membuka matanya. Dengan penuh keraguan. Sekarang dia duduk begitu dekat dengan air yang pernah membuatnya begitu ketakutan. Air itu jernih. Dasar danau samar terlihat dengan beberapa ikan nampak menggerakkan siripnya untuk berenang.

“Enggak seburuk yang lo kira kan?” aku tersenyum. Dia menghela napas mencoba menenangkan diri.

Aku menjulurkan kaki ke bawah dan mengayunkannya hingga menyentuh permukaan air yang dingin itu. Dia nampaknya ingin melakukannya juga, tapi tidak. Belum sejauh itu keberaniannya. Paling tidak, saat ini dia bisa sedikit tenang menghadapinya.

“Danau ini emang wangi ya,” katanya.
“Makasih ya, Ta. Berkat lo,” lanjutnya.
“Berkat kemauan lo yang kuat,” kataku. Dia kemudian menyandarkan kepalanya di pundakku.
“Gue pengen sama-sama lo terus, Al,” kataku. Dia hanya diam dan memejamkan matanya. Kuanggap itu berarti iya.
“Gue bakal terus ada buat lo, jadi temen terbaik lo,” katanya kemudian.

Namun sekali lagi aku tidak bisa menyukainya begitu saja. Karena dia Alfia. Sahabatku.
Fin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื่องจากเขาผมเพียงเห็นได้จากระยะไกล เขา mendrible ลูกสีส้มมีหัวสำหรับแหวน หลังจากที่ menghampiriku เขาขอขวดน้ำแร่ที่ผมนำมาได้แน่นอน untukknya เธอไม่ได้ถามฉันไปกับเธอในเวลา ก็เพียงแค่ว่า ต้องการเช็ดตัวเล็ก ๆ ที่เขาไปใส่ในกางเกงด้านหลัง ได้จากฉัน ผมไม่ได้หมายถึงการ menguntitnya แต่เธอทิ้งฉันไปแท็กด้วย อย่างน้อยนั่นคืออะไรของฉันจับของทัศนคติของเขาในช่วงเวลานี้ ผมรู้สึกชื่นชมเมื่อกับเขา แต่ไม่รักมัน"หล่อ ga ร่วมวิทยาลัยที่บุ Hanifah " เธอถามผมหลังจากการเล่นบาสเกตบอล"หล่อ" ถามกลับ เขาจับหัวของเขา"Ga Gue จัดเตรียมภาษาอังกฤษ ngajar บนเขา เขากล่าวในภายหลัง"ถ้าฉันยังเบสบอล, " ฉัน merenges ดูได้ เขายกนะเขาถาม"เขาเป็นเพียง emang ninggalin งานก่อนหน้านี้ ผมพูดต่อไป"Ah นางสาว gue ดองไร้ประโยชน์ บริการ ฉันยังคงนำหล่อ ผ้าขนหนู เธอเช็ด keringatnya"เอ Pake กลิ่นเพื่อฉันยังรายการโปรด, ""เอเต่าอร่อย หอม เธอโยนผ้าเช็ดตัวเข้าไปในหัวของฉัน"Ih, rese banget sih เต่า slouchy ผมโยนมันกลับ เขาหัวเราะ" Er อีก โรงอาหาร"" Emmm ยินดี gak ย่า..." ผม thinkers บิดเบือน และตามปกติ เธอ pinched แก้มของฉันจนกว่าฉันถูก moaning"สก nolak อีกต่อไป เขากล่าวว่า"ใช่ใช่ ฉันต้องการห้าเดือนที่ผ่านมา เขากู่พบฉันได้สูญเสียคุณพ่อตลอดไป เขาได้ menguatkanku เขาเป็นปัจจุบันที่ผมรู้ว่า แฟนของฉันมีชู้กับเพื่อน SMPku ผู้ที่ช่วยให้ผมไม่ถูกต้องไม่ถูกต้องใหม่ บ้าน เป็นฉันและแม่มีการย้ายบ้าน และเขาเกิดขึ้นเพื่อให้เพื่อนบ้านใหม่ของฉัน หรือในทางกลับกัน เขาต้องการ mendengarkanku และเขาสามารถทำให้ฉันฟัง ที่จะทำให้ผมยิ้ม ได้ ยัง ไม่ชอบมัน"เสาร์นี้หล่อ มีเดทฮะ? " เธอถามเป็นเธอเข้าบ้านบ่ายหนึ่ง"ว่า gitu sih Fano ngajak gue ถนน Gimana kalo หล่อ ยัง? ""บ้าเขียน เมื่อสุเทพจะรวมคนที่จะออก "tolaknya"ฉัน jadian ขวา ยังเดียว Fano เดท fuck,""Belom แต่ จะ"ใครจะไปรู้วิธีการ Emang ทำไม heck ? ""ไม่ ฉันคิดว่า หล่อ ฟรี อยาก ngajak หล่อ jenguk ยาย เนื้ออร่อยแต่เขากล่าว GA. "ฉันพยัก หน้าฟังคำอธิบาย"คุณยายบ้านหล่อ สวนชา deket ? " ผมพูด แน่นอน เขาพยักหน้าผมยังไม่มีวันลืมมัน เขาไม่เอาผมมีไปแค่เยี่ยมเวลา บรรยากาศดี ใกล้ชาสวน และมีทะเลสาบที่น้ำจะใส และสงบได้ วิธีสามารถฉันลืมถ้ามันใช้ได้ ก่อน ฉันอาจจะทำให้มัน เป็นทะเลสาบ เพราะ kejahilanku และนั่นไม่ใช่สิ่งที่ดี เพราะฉันไม่รู้ว่า เขาไม่สามารถว่ายน้ำ และโรคกลัวกับสระน้ำ แต่ โชคฉันทันทีช่วยเธอแล้ว เธอไม่ได้อืดเนื่องจาก มีปัญหา แต่ยายโกรธ และโดยทั้งหมดผมต้องขออภัย และรัก Grandmothers และทีม buatanku ไก่ pureed ที่ให้ค่อนข้างมีศักยภาพ"ขออภัย ใช่, " ฉันว่า จะไม่ล่วงไป"เอสบาย ๆ กาลี ฉันเองยัง ga ปาป้า NTAR ฉัน kinda เขียน sananya sorean,"และฉันยังไม่รักมันฉันจะสบายเดท Fano กันได้ ฉันไม่ชอบมันที่เขามาถึงที่บ้านของคุณยาย 15.00 น. และ"นาริตะ โคกหล่อ นี่? " เขาตกใจที่เห็นผมกำลังสนุกกับคุณยายกินข้าวต้ม buatanku ฉันเพียง merenges"หล่อ ga กกกล่าวว่า ต้องการที่นี่ Barengan เอกาฬสามารถล่า "เขากล่าวขณะเดินหน้าผมลงทางเดินระหว่างโรงงานชาพร้อมเก็บเกี่ยวได้"Kalo กล่าวว่า ชื่อของเขาไม่ประหลาดใจ ผมตอบไป"Fano gimana""เขากลับมาถึงบ้านผมหมดผม nganter นี่, "เขาหยุดก้าว และมองผมในขณะที่ท้อขึ้นหน้าผาก"พื้นฐาน น่าเกลียด" เขาแล้ว pinched แก้มของฉัน"ที่ผมเขียน Emang ga gue ตั้งใจตั้งแต่เริ่มต้น บริการ นี้เป็นทางไปยังทะเลสาบ "ฉันกล่าว"ไปทำไม? " เขาอย่างต่อเนื่องในรอยเท้าของเขา ผมทำตาม"หล่อ แน่รับอย่างไร หล่อ ของ...""กลัวน้ำหรือไม่ เมื่อต้องการ sampe จะยังกลัวผม opposed gak kalo Itung itung บำบัด lah อย่างไรก็ตาม มีไม่ sempet maen nunjukkin โปรดฉันพอดีกับวง "เขาอธิบาย"แต่ทำไม ga หล่อ ใช้พูดกับฉันตอบเดียวหล่อ บาดเจ็บ น้ำยืน ทะเลสาบ หรือเช่น Gitu เรือคายัค Kalo กาฬหล่อ แต่ เพิ่มความหวาดกลัวอย่างรุนแรง, ""หล่อ เองที่บอกรักสถานที่ หล่อ รักที่ เพราะหอม ดอกไม้มากมี, ""Iya sih แต่เราจะไม่จำเป็นต้องมี ถ้ามันสามารถไม่"ฉันสามารถไม่พูดไม่มี" และเขากล่าวว่า ผมเพียงแค่นิ่ง. ฉันเพียงโง่ไม่เข้าใจได้ เขามี defeatist มากเกินไปกับฉันและ karenakuเขาก็พาฉันไป betangkai ใหญ่ ใบต้นไม้ไม่ไกลจากทะเลสาบ ประมาณ 10 เมตร สวิงใหญ่ โดยเชือกที่ผูกยึดไม้กระดาน หันหน้าตรงเหนือทะเลสาบซึ่งมีหมอกเล็กน้อยในเวลานั้นเพียงไม่กี่คนจะ สามารถแพร่กระจายมุ้งปลา"ฉันไม่เคยเห็นนี้ฮะ" ผมพูดขณะนั่งอยู่บนชิงช้า mengayunku เขาอย่างช้า ๆ จากด้านหลังและการ"สุดท้ายฉันนี่ยา pas ผม 7 ปี ถึงเวลา...""วงเวลาที่จมน้ำในทะเลสาปเหมาะ lanjutku เขาเป็นเพียง mengehela หายใจออก"หล่อ ได้มีไม่ #NP ? " เขาถามชี้ไปที่ชายฝั่งทะเลสาบท่าเรือขนาดเล็ก ตำแหน่งของฉันในขณะทำอาจครั้ง" Ih โปรด ah Ntar coba ทำไมมีอะไร ผมของยายหล่อ dimusuhin, ""มันเป็น elo GA จะทำไม-ทำไมกัน เขียน Bentaran, "pintanyaมี keraguanku ชวน ฉันเชื่อฟังเขา ฉันเดินหน้าเขาช้า ๆ menggandengnya มือของเขาเริ่มต้นเมื่อตั้งเท้าบนแรกตากระตุก"หล่อ maksain ไม่จำเป็นต้องตัวเอง ฉันว่า หยุด"ไม่กก เขากลืนกินคน ฉันกำลังกลับเดินช้าลง ยัง จบท่าเรือ จนทันที เขา crouched รู้ว่า เขามีเกินกำหนดเอง เขาได้ฉันปิดตาและไปของฉันในขณะเราแล้วนั่งที่สุดของท่าเรือก่อนเขา ventured เปิดตาของเธอ ทุกข้อสงสัย ตอนนี้ เขาอยู่เพื่อให้ใกล้กับน้ำ ที่เมื่อทำให้กลัว น้ำไม่ใส ฐานของลักษณะเลกิ๊กกับปลาจะ ย้าย siripnya ว่ายน้ำ"เบสบอลดีเป็นหล่อ เดาถูกหรือไม่" ผมยิ้ม เขาถอนหายใจพยายามที่จะเย็นลงฉัน poked ขาลงและ mengayunkannya ได้สัมผัสพื้นผิวของน้ำจะเย็น เขาดูเหมือนว่าจะต้องทำมันเกินไป แต่ไม่ แต่ไกลมัน fearlessness น้อย เวลานี้เขาได้บิตของการจัดการเงียบด้วย"บึงนี้หอม emang ยา, " เขากล่าวว่า"ขอบคุณยา Ta ด้วย การหล่อ "เธออย่างต่อเนื่อง"ขอบคุณ whims ของพลังหล่อ ผมพูด เขาแล้วคัดสรรหัวบนไหล่ของฉัน"อยากเหมือนกันหล่อ ต่อ อัล ฉันกล่าว เขาเพียงเงียบ ๆ และปิดตา ผมเอาการใช่"ฉันจะยังคงมีอยู่ สร้างดังนั้น แบบหล่อ หล่อ ของเพื่อนที่ดีที่สุด, " เขากล่าวว่า หลังจากแต่อีก สามารถไม่ชอบ offhand เพราะเธอ Alfia เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันFin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะเขา
ฉันเพิ่งเห็นได้จากระยะไกล เขาฝึกกับลูกบอลสีส้มไปยังห่วง ไม่นานหลังจากนั้นเธอมาขอน้ำแร่บรรจุขวดที่เรานำเป็น untukknya เขาไม่ได้ถามฉันไปกับเขาตลอดเวลา มันเป็นเพียงที่ฉันต้องการ. ผ้าขนหนูที่มีขนาดเล็กว่าเขาซุกอยู่ในกางเกงของเขาที่อยู่เบื้องหลังที่จากฉัน ผมไม่ได้หมายที่จะทำตามเขา แต่เขาให้ฉันไปกับเขา อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ผมจับของทัศนคติของเขาในช่วงเวลานี้ ฉันรู้สึกได้รับรางวัลเมื่ออยู่กับเขา แต่ฉันไม่สามารถชอบมัน. "Lo จอร์เจีย bu นิฟาเข้าร่วมวิทยาลัย?" เขาถามฉันหลังจากที่เล่นบาสเก็ต. "แท้จริงของตัวเอง?" ฉันถาม เขาส่ายหัว. "ฉันไม่ชอบเขาที่สอนภาษาอังกฤษ" เธอกล่าวในภายหลัง. "จากนั้นฉันก็ยังเบสบอล" ผม merenges เพียงอย่างรวดเร็ว เขาเลิกคิ้วของเขาที่จะถาม. "เขาก็ ninggalin emang งานก่อนหน้านี้ว่า" ผมยังคง. "อาฉันคิดถึงดงไร้ประโยชน์เอ่อแท้จริงยังคงฉันจะใช้ผ้าขนหนู" เขาปาดเหงื่อ. "AJA Pake อีกครั้งกลิ่นดังนั้นฉันยังเกลียดชัง " "Enak AJA, เอกภาพหอม "ผ้าขนหนูขนาดเล็กเขาโยนมันลงไปในหัวของฉัน. "Ih, Rese จริงๆไม่สกปรกรู้ว่า" ฉันโยนกลับมาเขาก็หัวเราะ. "เอ่อ, จุ๊บโรงอาหาร" "Emmm จะไม่ยา ... "ผมคิดว่าในวันพรุ่งนี้ และตามปกติเขาบีบแก้มของฉันจนกว่าฉันจะคร่ำครวญ. "สกปฏิเสธอีกครั้ง" เขากล่าว. "ใช่ใช่ฉันจะ" ห้าเดือนที่ผ่านมาเขาได้พบเมื่อฉันได้สูญเสียพ่อของฉันตลอดไป ใครที่ฉันสร้างความเข้มแข็ง เขาอยู่ที่นั่นเมื่อผมรู้ว่าแฟนของฉันก็มีความสัมพันธ์กับเพื่อน SMPku แรก เขาที่ช่วยทำความสะอาดบ้านใหม่ในขณะที่ฉันและแม่ต้องย้ายบ้านและเขาที่เกิดขึ้นกับเพื่อนบ้านใหม่ของฉันหรือในทางกลับกัน เขายินดีที่จะรับฟังและเขาสามารถทำให้ฉันฟัง เขาเป็นคนที่มักจะทำให้ฉันยิ้ม แต่ยังคงฉันไม่สามารถชอบมัน. "วันเสาร์นี้จะมีวันที่แท้จริงยา?" เขาถามเมื่อเขามาที่บ้านของฉันในบ่ายวันหนึ่ง. "คุณสามารถพูดอย่างนั้นอยู่แล้ว โน่เชิญฉันทาง เกิดอะไรขึ้นถ้าแท้จริงยัง? " "เขียนบ้า ฉันบอกว่าจะทำตามระยะเวลาของการเกี้ยวพาราสี "การเดินทาง. "ฉันไม่ได้คิดค้นมันที่โน่ย้อนนรก" "Belom แต่มันจะ " "ใครจะไปรู้ว่า emang ทำไมนรกได้หรือไม่ " "Nah ผมคิดว่าแท้จริงฟรี ฉันต้องการเชิญชวนให้คุณยายแท้จริง jenguk อีกครั้งที่เขาไม่สบายเล็กน้อยจอร์เจียกล่าวว่า "ผมพยักหน้าในคำอธิบายของเขา. "ยายแท้จริงมีบ้าน deket สวนชาที่?" ฉันถามเพื่อให้แน่ใจว่า เขาพยักหน้า. ฉันจะไม่ลืมมัน เขาไม่เคยเอาฉันมีสำหรับการเยี่ยมชมในเวลา สถานที่ที่สวยงามใกล้กับสวนชาและมีทะเลสาบที่น้ำมีความชัดเจนและความสงบ ฉันจะลืมว่าครั้งแรกครั้งแรกที่จริงผมทำให้มันสาดลงไปในทะเลสาบเพราะ kejahilanku และก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีเพราะผมไม่ได้รู้ว่าเขาไม่สามารถว่ายน้ำและความหวาดกลัวกับบ่อน้ำ แต่โชคดีที่ผมช่วยเขาทันทีในเวลานั้น เขาไม่ได้โกรธเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่คุณยายโกรธ และโดยทั้งหมดหมายความว่าฉันพยายามที่จะขอโทษและปลอบยาย และโจ๊กไก่ทำทีมที่มีประสิทธิภาพเพียงพอ. "ขอโทษ" ผมพูดไม่สามารถกับเธอ. "สันทนาการเขียนครั้งผมเองจอร์เจียพ่อ ในช่วงปลาย ntar เขียนถึงฉันบ้างโดยธรรมชาติ " และผมก็ยังไม่สามารถจะชอบมัน. ฉันจะเป็นวันที่สะดวกครบครันด้วยโน่ ฉันไม่ชอบมัน. ที่ 03:00 เขามาถึงที่บ้านของคุณยายและ"นาริตะดูเถิดว่าทำไมที่นี่?" เขารู้สึกประหลาดใจที่จะเห็นลึกในการสนทนากับคุณยายที่กินโจ๊กเทียมของฉัน ฉันเพียงแค่ merenges. "กกแท้จริงจอร์เจียอยากจะบอกว่าที่นี่? กาญจน์พร้อมเพรียงสามารถเขียนก่อนหน้านี้ "เขากล่าวในขณะที่เขาเดินเข้ามาในด้านหน้าของฉันลงเส้นทางระหว่างพืชชาพร้อมที่จะเก็บเกี่ยวมัน. "ถ้าบอกว่ามันไม่แปลกใจ" ผมพูด. "โน่อย่างไร" "เขาบอกให้ผมกลับบ้านไปหมดฉันที่นี่ nganter ที่ผ่านมา " เขาหยุดและมองมาที่ฉันมุ่ย. "พื้นฐานน่าเกลียด .. " จากนั้นเขาก็บีบแก้มของฉัน. "Biarin เขียน ใดก็ตามเราจากจุดเริ่มต้นที่ผมตั้งใจจอร์เจีย เอ่อนี้เป็นถนนไปที่ทะเลสาบ "ผมพูด. "จริงเหรออะไร?" เขายังคงเดิน ผมตามเหมาะสม. "Lo แน่ใจว่าคุณต้องการที่จะได้มี? Lo ขวา ... " "กลัวน้ำ? ต้องการจนเมื่อฉันจะยังคงที่จะต้องกลัวถ้าไม่ใช่ฝ่ายตรงข้ามของฉัน มันได้รับการรักษาด้วยการนับ lah อย่างไรก็ตามผมยังไม่ได้ sempet nunjukkin วางอภิสิทธิ์ชื่นชอบแมนขนาดเล็กเพื่อ ell "เขาอธิบาย. "แต่เหตุผลที่แท้จริงเป็นครั้งแรกจอร์เจียแท้จริงบอกฉันว่ามีการบาดเจ็บที่สระว่ายน้ำเดียวกันของน้ำในทะเลสาบหรืออะไร? หากแท้จริงชอบที่มันกลัวยิ่งเลวร้ายลง " "ทองหล่อกล่าวว่าตัวเองชอบสถานที่ที่ Lo รักสถานที่ว่าเป็นเพราะกลิ่นหอมมากที่น่าสนใจมี " "ใช่ แต่เราไม่จำเป็นต้องได้รับมีถ้าคุณไม่สามารถทำได้ " "ผมไม่ได้พูดไม่ได้" เขากล่าว ฉันเพียงแค่ปิด ฉันไม่สามารถเข้าใจมันโง่ เขาเป็นคนที่ยอมจำนนมากเกินไปกับผมเพราะผม. เขาพาฉันไป betangkai ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลจากทะเลสาบประมาณ 10 เมตร มีการแกว่งขนาดใหญ่ที่มีเชือกผูกไม้กระดานที่วางหันหน้าไปทางด้านขวาไปยังทะเลสาบที่ค่อนข้างมีหมอกหนาในเวลา. เป็นเพียงไม่กี่คนที่ดูเหมือนจะกระจายอวนประมง. "ผมไม่เคยเห็นมันได้หรือไม่" ผมพูดว่านั่งอยู่บนชิงช้าและแกว่งเขาอย่างเงียบ ๆ จากด้านหลัง"แล้วผมนี่ยาปาผมก็อายุ 7 ปี มันเป็นช่วงเวลา ... " "เวลา elo จมอยู่ในทะเลสาบที่เหมาะสม" ฉันยังคง เขาเพียงแค่ลมหายใจ mengehela. "แท้จริงจะมาพร้อมกับฉันไปที่นั่นไม่ได้?" เขาถามชี้ท่าเรือเล็ก ๆ บนชายฝั่งทะเลสาบ ว่าเป็นที่ที่ฉันกำลังทำให้มันลดลงจากครั้งที่แล้ว. "Ih อาเต็มใจ ทำไมควรลอง ntar มีอะไรอย่างอื่นคุณยายของฉันที่ dimusuhin ดูเถิด " "มี ELO Ga จะไปดูว่าทำไมที่เหมาะสม เขียนชั่วคราว "เขากล่าว. ด้วยความสงสัยให้ผลตอบแทนที่ผมทำ ฉันเดินในด้านหน้าของเขาพาเธอไปอย่างช้าๆ มือของเขาเริ่มที่จะเหงื่อเมื่อตั้งเท้าบนไม้กระดานเป็นครั้งแรก. "แท้จริงไม่จำเป็นต้อง maksain ตัวเอง" ฉันหยุดชั่วคราว. "ไม่จริง" เขากลืนน้ำลายประหม่า ฉันเดินกลับช้า ยังไม่ถึงจุดสิ้นสุดของท่าเรือเธอก็นั่ง ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ผลักดันตัวเอง ผมบอกเขาว่าจะปิดตาของเขาและเก็บไว้เดินตามฉัน. จากนั้นเรานั่งอยู่ในตอนท้ายของท่าเรือก่อนที่เขาจะกล้าที่จะเปิดตาของเธอ ที่เต็มไปด้วยความสงสัย ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ใกล้กับน้ำที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขากลัวมาก น้ำใส ทะเลสาบรางมองเห็นได้ด้วยปลาไม่กี่ดูเหมือนจะว่ายน้ำครีบย้าย. "ไม่คิดว่าแท้จริงไม่ดีเท่าที่คุณ?" ฉันยิ้ม เขาถอนหายใจพยายามที่จะสงบลง. ฉันแหย่เท้าของเขาลงและเหวี่ยงขึ้นไปสัมผัสพื้นผิวของน้ำเย็น ดูเหมือนว่าเขาจะต้องการที่จะทำดี แต่ไม่ได้ ไม่เท่าที่ความกล้าหาญ อย่างน้อยเวลานี้เขาอาจจะเป็นความสงบเพียงเล็กน้อยที่จะเผชิญหน้ากับมัน. "ทะเลสาบแห่งนี้มีกลิ่นหอม emang ใช่" เขากล่าว. "ขอบคุณยาตา ขอบคุณดูเถิด "เขายังคง. "ขอบคุณที่แท้จริงความตั้งใจที่แข็งแกร่ง" ผมพูด จากนั้นเธอก็วางหัวของเธอบนไหล่ของฉัน. "ผมอยากจะดำเนินการต่อไปอย่างเท่าเทียมกันแท้จริงอัล" ผมพูด เขาเป็นคนเงียบและปิดตาของเขา ผมใช้เวลาที่จะหมายถึงใช่. "ผมจะยังคงมีอยู่สำหรับดูเถิดแท้จริงจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด" เขากล่าวแล้ว. แต่แล้วอีกครั้งฉันไม่สามารถชอบมันได้รับ เพราะเขา Alfia เพื่อนของฉัน. Fin