Habibie : Bapak Demokrasi Indonesia

Habibie : Bapak Demokrasi Indonesia


Ketika mendapat amanah menjadi Presiden RI ke-3, kondisi ekonomi, sosial, stabilitas politik, keamanan di Indonesia berada di ujung tanduk “revolusi”. Dengan mengambil kebijakan yang salah serta pengelolaan ekonomi yang tidak tepat, maka Indonesia 1998 berpotensi masuk dalam era “chaos” ataupun revolusi berdarah. (catatan : perlu diingat bahwa reformasi 1998 menelan ratusan bahkan ribuan korban pembunuhan dan pemerkosaan serta serangkaian kerusuhan, penjarahan, pembakaran, yang terutama ditujukan pada etnis Tionghoa). Untungnya di tahun 1998, Indonesia tidak masuk dalam era revolusi jilid-2 namun hanya masuk dalam era reformasi.

Belajar dari kesalahan presiden pendahulunya, Jenderal Soeharto, Presiden Habibie memimpin Indonesia dengan cermat, cepat, telaten, rasional dan reformis. Habibie menunjukkan perhatiannya terhadap keinginan bangsa untuk lebih mengerti dan menerapkan prinsip umum demokrasi. Perhatiannya didasarkan pada pengamatan Habibie pada pemerintahan Orde Lama dan sebagai pejabat pada masa Orde Baru, dimana telah mengarahkan beliau untuk mempelajari situasi yang ada. Melalui proses yang sistematik, menyeluruh, dan menyatu, Habibie mengembangkan sebuah konsep yang lebih jelas, sebuah pengejewantahan dari proaktif dan prediksi preventive atas interpretasi dari demokrasi sebagai sebuah mesin politik. Konsep ini kemudian diimplementasikan dalam berbagai agenda politik, ekonomi, hukum dan keamanan seperti:

Kebebasan multi partai dalam pemilu (UU 2 tahun 1999)
Undang Undang anti monopoli (UU 5 tahun 1999)
Kebijakan Independensi BI agar bebas dari pengaruh Presiden (UU 23 tahun 1999)
Kebebasan berkumpul dan berbicara, (selanjutnya masyarakat lebih mengenal istilah demonstrasi)
Pengakuan Hak Asasi Manusia (UU 39 tahun 1999)
Kebebasan pers dan media,
Usaha usaha menciptakan pemerintahan yang efektif dan efisien yang bebas dari korupsi, kolusi, dan nepotisme atau dengan kata lain adalah pemerintahan yang baik dan bersih. (Membuat UU Pemberantasan Tindak Korupsi pada tahun 1999)
Penghormatan terhadap badan badan hukum dan berbagai institusi lainnya yang dibentuk atas prinsip demokrasi;
Pembebasan tahanan-tahanan politik tanpa syarat, (eg. Sri Bintang Pamungkas dan Muktar Pakpahan)
Pemisahan Kesatuan Polisi dari Angkatan Bersenjata.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Habibie: พ่อของอินโดนีเซียประชาธิปไตยเมื่อได้รับ โองการเป็น 3 ประธานาธิบดีของ RI สภาพเศรษฐกิจ สังคม การเมืองเสถียรภาพ ความปลอดภัยในอินโดนีเซียอยู่ในคำแนะนำของฮอร์น "ปฏิวัติ" ด้วยนโยบายที่ไม่ถูกต้องรวมทั้งการจัดการเศรษฐกิจไม่เหมาะสม จากอินโดนีเซียปี 1998 อาจเข้าสู่ยุค "ความวุ่นวาย" หรือการปฏิวัตินองเลือด (หมายเหตุ: โปรดระลึกไว้ว่าการปฏิรูปของ 1998 กลืนกินหลายร้อยหลายพันคู่ของเหยื่อฆาตกรรม และข่มขืน เป็นชุดของการจลาจล ความ ลอบวางเพลิง ซึ่งมีวัตถุประสงค์หลักที่ชนเผ่าจีน) โชคดีในปี 1998 อินโดนีเซียไม่ต้องป้อนในยุคปฏิวัติปี 2 แต่เข้าสู่ยุคปฏิรูปเรียนรู้จากความผิดพลาดของรุ่นก่อนของเขา ซูทั่วไปประธาน ประธาน Habibie นำอินโดนีเซียพิถีพิถัน รอบคอบ ด่วน เชือดและชอบเปลี่ยนรูปใหม่ Habibie แสดงให้เห็นว่าความกังวลของเขาสำหรับความต้องการของประเทศดีขึ้นเข้าใจ และใช้หลักการทั่วไปของประชาธิปไตย ความกังวลของเขาขึ้นอยู่กับข้อสังเกต ของใบเก่า Habibie รัฐบาล และเจ้าหน้าที่ที่สั่งใหม่ ซึ่งเขาได้ถูกนำไปศึกษาสถานการณ์ ตลอดกระบวนการ ของระบบ อย่างละเอียด หลอม Habibie พัฒนาแนวคิดมากขึ้นเห็นได้ชัด pengejewantahan ของคาดคะเนเชิงรุก และเชิงป้องกันมากกว่าการตีความประชาธิปไตยเป็นเครื่องจักรทางการเมือง แนวคิดนี้ได้ในภายหลังดำเนินการในต่าง ๆ วาระทางการเมือง เศรษฐศาสตร์ กฎหมาย และความ ปลอดภัย เช่น:เสรีภาพในการเลือกตั้งแบบหลายพรรค (กฎหมายที่ 2 ในปี 1999)กฎหมายต่อต้านการผูกขาด (พระราชบัญญัติ 5 ของปี 1999)ความเป็นอิสระของนโยบายของ BI เพื่อปลอดจากอิทธิพลของประธาน (พระราชบัญญัติ 23 1999)เสรีภาพในการพูด และแอสเซมบลี (ซึ่งต่อไปนี้ชุมชนมากขึ้นความคุ้นเคยกับการสาธิตคำ)การรับรู้สิทธิมนุษยชน (39 พระราชบัญญัติของปี 1999)เสรีภาพของสื่อมวลชนและสื่อมวลชนองค์กรสร้างรัฐบาลมีประสิทธิภาพ และปลอดจากการทุจริต วาง และคติเห็นแก่ญาติ หรือกล่าว คือ รัฐบาลที่ดี และสะอาด (ทำให้ขจัดความเสียหายทางอาญาพระราชบัญญัติในปี 1999)เคารพในตัวของนิติบุคคลและสถาบันอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นบนหลักการของประชาธิปไตยการปลดปล่อยขังทางการเมืองโดยไม่มีเงื่อนไข, (เช่น Pamungkas บินตังศรีและ Pakpahan Muktar)แยกตำรวจจากกองทัพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮาบิบีนายประชาธิปไตยอินโดนีเซียเมื่อได้รับอาณัติกลายเป็นประธานาธิบดีที่ 3 เศรษฐกิจสังคมความมั่นคงทางการเมือง, การรักษาความปลอดภัยในประเทศอินโดนีเซียอยู่ในรั้ว "การปฏิวัติ" โดยการใช้นโยบายที่ไม่ถูกต้องและการจัดการทางเศรษฐกิจที่ไม่เหมาะสมแล้วในปี 1998 อินโดนีเซียมีศักยภาพในการที่จะเข้าสู่ยุคของ "กลียุค" หรือการปฏิวัตินองเลือด (หมายเหตุ: เก็บไว้ในใจว่าปี 1998 การปฏิรูปกลืนหลายร้อยหลายพันของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการฆาตกรรมและการข่มขืนเช่นเดียวกับชุดของการจลาจลที่ปล้นวางเพลิงซึ่งมีวัตถุประสงค์หลักที่ชาวจีน) โชคดีที่ในปี 1998 อินโดนีเซียไม่รวมอยู่ในยุคปฏิวัติฉบับที่ 2 แต่เข้าสู่ยุคการปฏิรูป. การเรียนรู้จากความผิดพลาดของบรรพบุรุษของนายพลซูฮาร์โตประธานาธิบดีฮาบิบีนำอินโดนีเซียอย่างระมัดระวังอย่างรวดเร็วผู้ป่วยมีเหตุผลและการปฏิรูป ฮาบิบีแสดงความห่วงใยของเขาสำหรับความปรารถนาของประเทศเพื่อทำความเข้าใจและใช้หลักการทั่วไปของการปกครองระบอบประชาธิปไตย ขึ้นอยู่กับความสนใจสังเกตฮาบิบีที่สั่งซื้อเก่าและเป็นเจ้าหน้าที่ในคำสั่งซื้อใหม่ซึ่งได้นำเขาไปศึกษาสถานการณ์ที่มีอยู่ ผ่านกระบวนการของระบบที่ครอบคลุมและครบวงจร, ฮาบิบีพัฒนาแนวคิดที่ชัดเจน, การประกาศของการคาดการณ์เชิงรุกและการป้องกันมากกว่าการตีความของประชาธิปไตยเป็นเครื่องทางการเมือง แนวคิดนี้ถูกนำมาใช้แล้วในรูปแบบต่างๆที่จะทางการเมือง, เศรษฐกิจ, ด้านกฎหมายและการรักษาความปลอดภัยเช่นเสรีภาพในการเลือกตั้งหลายพรรค(ทำหน้าที่ 2 ของปี 1999) พระราชบัญญัติการต่อต้านการผูกขาด (พระราชบัญญัติ 5 ของปี 1999) นโยบายความเป็นอิสระของ BI ที่จะเป็นอิสระจากอิทธิพลของประธานาธิบดี (พระราชบัญญัติ 23 ของปี 1999 ) เสรีภาพในการชุมนุมและการพูด (ซึ่งต่อไปนี้สาธิตคำที่คุ้นเคยมากขึ้นของประชาชน) การรับรู้สิทธิมนุษยชน (39 พระราชบัญญัติของปี 1999) เสรีภาพของสื่อมวลชนและสื่อธุรกิจพยายามที่จะสร้างการกำกับดูแลที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพซึ่งเป็นอิสระจากความเสียหายสมรู้ร่วมคิดและการเล่นพรรคเล่นพวกหรือในคำอื่น ๆ การกำกับดูแลกิจการที่ดีและสะอาด (ทำกฎหมายว่าด้วยการต่อต้านการทุจริตในปี 1999) การเคารพร่างกายของนิติบุคคลและสถาบันอื่น ๆ ที่จัดตั้งขึ้นบนหลักการของประชาธิปไตย; ปลดปล่อยนักโทษการเมืองโดยไม่มีเงื่อนไข (เช่นศรีตัง Pamungkas และ Muktar Pakpahan.) แยกตำรวจนครบาลของกองทัพ