Habibie : Bapak Demokrasi Indonesia

Habibie : Bapak Demokrasi Indonesia


Ketika mendapat amanah menjadi Presiden RI ke-3, kondisi ekonomi, sosial, stabilitas politik, keamanan di Indonesia berada di ujung tanduk “revolusi”. Dengan mengambil kebijakan yang salah serta pengelolaan ekonomi yang tidak tepat, maka Indonesia 1998 berpotensi masuk dalam era “chaos” ataupun revolusi berdarah. (catatan : perlu diingat bahwa reformasi 1998 menelan ratusan bahkan ribuan korban pembunuhan dan pemerkosaan serta serangkaian kerusuhan, penjarahan, pembakaran, yang terutama ditujukan pada etnis Tionghoa). Untungnya di tahun 1998, Indonesia tidak masuk dalam era revolusi jilid-2 namun hanya masuk dalam era reformasi.

Belajar dari kesalahan presiden pendahulunya, Jenderal Soeharto, Presiden Habibie memimpin Indonesia dengan cermat, cepat, telaten, rasional dan reformis. Habibie menunjukkan perhatiannya terhadap keinginan bangsa untuk lebih mengerti dan menerapkan prinsip umum demokrasi. Perhatiannya didasarkan pada pengamatan Habibie pada pemerintahan Orde Lama dan sebagai pejabat pada masa Orde Baru, dimana telah mengarahkan beliau untuk mempelajari situasi yang ada. Melalui proses yang sistematik, menyeluruh, dan menyatu, Habibie mengembangkan sebuah konsep yang lebih jelas, sebuah pengejewantahan dari proaktif dan prediksi preventive atas interpretasi dari demokrasi sebagai sebuah mesin politik. Konsep ini kemudian diimplementasikan dalam berbagai agenda politik, ekonomi, hukum dan keamanan seperti:

Kebebasan multi partai dalam pemilu (UU 2 tahun 1999)
Undang Undang anti monopoli (UU 5 tahun 1999)
Kebijakan Independensi BI agar bebas dari pengaruh Presiden (UU 23 tahun 1999)
Kebebasan berkumpul dan berbicara, (selanjutnya masyarakat lebih mengenal istilah demonstrasi)
Pengakuan Hak Asasi Manusia (UU 39 tahun 1999)
Kebebasan pers dan media,
Usaha usaha menciptakan pemerintahan yang efektif dan efisien yang bebas dari korupsi, kolusi, dan nepotisme atau dengan kata lain adalah pemerintahan yang baik dan bersih. (Membuat UU Pemberantasan Tindak Korupsi pada tahun 1999)
Penghormatan terhadap badan badan hukum dan berbagai institusi lainnya yang dibentuk atas prinsip demokrasi;
Pembebasan tahanan-tahanan politik tanpa syarat, (eg. Sri Bintang Pamungkas dan Muktar Pakpahan)
Pemisahan Kesatuan Polisi dari Angkatan Bersenjata.
Dalam waktu yang relatif singkat sebagai Presiden RI, Habibie telah memelihara pandangan modern beliau dalam demokrasi dan mengimplementasikannya dalam setiap proses pembuatan keputusan. Peran penting Habibie dalam percepatan proses demokrasi di Indonesia dikenal baik oleh masyarakat nasional ataupun internasional sehingga beliau dianggap sebagai “Bapak Demokrasi“. Komitmen beliau terhadap demokrasi adalah nyata. Ketika MPR, institusi tertinggi di Indonesia yang memiliki wewenang untuk memilih Presiden dan Wakil Presiden, menolak pidato pertanggung-jawaban Habibie (masalah referendum Timor-Timur), Habibie secara berani mengundurkan diri dari pemilihan Presiden yang baru pada tahun 1999. Beliau melakukan ini, selain penolakan MPR atas pidatonya tidak mengekang beliau untuk terus ikut serta dalam pemilihan, dan keyakinan dari pendukung beliau bahwa beliau akan tetap bisa unggul dari kandidat Presiden lainnya, karena yakin bahwa sekali pidatonya ditolak oleh MPR akan menjadi tidak etis baginya untuk terus ikut dalam pemilihan. Keputusan ini juga dimaksudkan sebagai pendidikan politik dari arti sebuah demokrasi.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Habibie: พ่อของอินโดนีเซียประชาธิปไตยเมื่อได้รับ โองการเป็น 3 ประธานาธิบดีของ RI สภาพเศรษฐกิจ สังคม การเมืองเสถียรภาพ ความปลอดภัยในอินโดนีเซียอยู่ในคำแนะนำของฮอร์น "ปฏิวัติ" ด้วยนโยบายที่ไม่ถูกต้องรวมทั้งการจัดการเศรษฐกิจไม่เหมาะสม จากอินโดนีเซียปี 1998 อาจเข้าสู่ยุค "ความวุ่นวาย" หรือการปฏิวัตินองเลือด (หมายเหตุ: โปรดระลึกไว้ว่าการปฏิรูปของ 1998 กลืนกินหลายร้อยหลายพันคู่ของเหยื่อฆาตกรรม และข่มขืน เป็นชุดของการจลาจล ความ ลอบวางเพลิง ซึ่งมีวัตถุประสงค์หลักที่ชนเผ่าจีน) โชคดีในปี 1998 อินโดนีเซียไม่ต้องป้อนในยุคปฏิวัติปี 2 แต่เข้าสู่ยุคปฏิรูปเรียนรู้จากความผิดพลาดของรุ่นก่อนของเขา ซูทั่วไปประธาน ประธาน Habibie นำอินโดนีเซียพิถีพิถัน รอบคอบ ด่วน เชือดและชอบเปลี่ยนรูปใหม่ Habibie แสดงให้เห็นว่าความกังวลของเขาสำหรับความต้องการของประเทศดีขึ้นเข้าใจ และใช้หลักการทั่วไปของประชาธิปไตย ความกังวลของเขาขึ้นอยู่กับข้อสังเกต ของใบเก่า Habibie รัฐบาล และเจ้าหน้าที่ที่สั่งใหม่ ซึ่งเขาได้ถูกนำไปศึกษาสถานการณ์ ตลอดกระบวนการ ของระบบ อย่างละเอียด หลอม Habibie พัฒนาแนวคิดมากขึ้นเห็นได้ชัด pengejewantahan ของคาดคะเนเชิงรุก และเชิงป้องกันมากกว่าการตีความประชาธิปไตยเป็นเครื่องจักรทางการเมือง แนวคิดนี้ได้ในภายหลังดำเนินการในต่าง ๆ วาระทางการเมือง เศรษฐศาสตร์ กฎหมาย และความ ปลอดภัย เช่น:เสรีภาพในการเลือกตั้งแบบหลายพรรค (กฎหมายที่ 2 ในปี 1999)กฎหมายต่อต้านการผูกขาด (พระราชบัญญัติ 5 ของปี 1999)ความเป็นอิสระของนโยบายของ BI เพื่อปลอดจากอิทธิพลของประธาน (พระราชบัญญัติ 23 1999)เสรีภาพในการพูด และแอสเซมบลี (ซึ่งต่อไปนี้ชุมชนมากขึ้นความคุ้นเคยกับการสาธิตคำ)การรับรู้สิทธิมนุษยชน (39 พระราชบัญญัติของปี 1999)เสรีภาพของสื่อมวลชนและสื่อมวลชนองค์กรสร้างรัฐบาลมีประสิทธิภาพ และปลอดจากการทุจริต วาง และคติเห็นแก่ญาติ หรือกล่าว คือ รัฐบาลที่ดี และสะอาด (ทำให้ขจัดความเสียหายทางอาญาพระราชบัญญัติในปี 1999)เคารพในตัวของนิติบุคคลและสถาบันอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นบนหลักการของประชาธิปไตยการปลดปล่อยขังทางการเมืองโดยไม่มีเงื่อนไข, (เช่น Pamungkas บินตังศรีและ Pakpahan Muktar)แยกตำรวจจากกองทัพในเวลาค่อนข้างสั้นเป็นประธานาธิบดีสาธารณรัฐอินโดนีเซีย Habibie ได้เก็บเขาดูทันสมัยและใช้ในการตัดสินใจใด ๆ ในกระบวนการ บทบาทสำคัญของ Habibie ในอินโดนีเซียของกระบวนการประชาธิปไตยเร่งเรียกอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยประเทศ หรือสังคมเพื่อให้เขาถูกถือว่าเป็น "บิดาของประชาธิปไตย" เสน่ห์เธอไปทางประชาธิปไตยมีจริง เมื่อ MPR สถาบันสูงสุดในอินโดนีเซียซึ่งมีการเลือกประธานและรองประธาน ปฏิเสธคำพูดที่ ไต่สวน Habibie (ปัญหาติมอร์ตะวันออกลงประชามติ), Habibie อย่างกล้าหาญลาออกจากตำแหน่งจากการเลือกตั้งประธานาธิบดีใหม่ในปี 1999 พระองค์นี้ นอกเหนือจากการปฏิเสธของ MPR ผ่านคำพูดของเขาไม่ไม่เหนี่ยวรั้งเขายังคงมีส่วนร่วมในการเลือกตั้ง และความเชื่อมั่นของผู้สนับสนุนที่เขาจะยังคงเป็น superior กว่าผู้สมัครอื่น ๆ ประธานาธิบดี เพราะแน่ใจว่า ที่เมื่อคำพูดของเขาถูกปฏิเสธ โดย MPR จะศีลธรรมสำหรับเขาที่จะยังคงมีส่วนร่วมในการเลือกตั้ง ตัดสินใจนี้มีวัตถุประสงค์เป็นการศึกษาการเมืองความหมายของประชาธิปไตย