MEREBUT kasih sayang Allah SWT sama sekali berlainan dengan kasih sayang antara manusia. Ini kerana kasih kepada Allah SWT bukan saja menuntut keikhlasan, kepercayaan dan kejujuran, malah memerlukan pengorbanan sepanjang masa.
Ini berbeza dengan kasih sesama manusia yang mempunyai pasang surut dan boleh ditukar ganti, terutama apabila seseorang itu meninggal dunia.
Kasih sesama manusia hanya boleh dinikmati ketika hidup di dunia, manakala kasih kepada Allah pula dibawa hingga ke akhirat.
Apabila ajal menjemput, putus hubungan sesama manusia, sebaliknya berlainan pula dengan kasih dengan Allah SWT. Setiap amalan kebaikan yang dilakukan untuk Allah SWT akan dibawa bersama, sebagaimana Abu Hurairah RA menyatakan bahawa Rasulullah SAW bersabda: “Apabila seorang manusia mati, putuslah (tulisan pahala) amalan (setakat itu) kecuali tiga perkara (yang akan berlanjutan tulisan pahalanya) iaitu sedekah jariah atau ilmu yang memberi faedah kepada orang lain atau anak soleh yang berdoa untuknya.” (Hadis Sahih — Riwayat Imam Ahmad) Tiga amalan ini menjadi bukti jelas kasih sayang Allah SWT kepada manusia, di mana ia juga menjadi tanda sejauh mana ketaatan antara hamba dan pencipta-Nya.