Orang pertama aku, orang kedua kamu

Orang pertama aku, orang kedua kamu, orang ketiga dia!” ucapmu saat kita sedang mencoba menjawab soal terakhir tugas Bahasa Indonesia.
“Tokoh ‘Aku’ berperan sebagai orang pertama? Maksudmu jawabannya B ya?” jawabku.
“Yup!” katamu bersemangat. Lalu kita bersama-sama memberi tanda silang B di kertas soal yang menandakan bahwa kita menjawab jawaban itu dengan jawaban orang pertama.

“Tapi, bukannya orang kedua tidak ada ya? Maksudku untuk menunjukan tokoh itu sebagai apa, hanya ada 2 pilihan kalau tidak orang pertama ya orang ketiga bukan?” kataku mencoba mengingatkanmu.
“Yaelah, jangan serius menanggapinya. Aku kan cuma bercanda aja supaya kita lebih paham.” jawabmu sembari tersenyum padaku. Aku membalas senyummu itu, kau tahu kadang aku berpikir berapa lama aku akan melihat senyum tulusmu itu.

Sampai kapan kau akan merubah senyummu itu dengan tatapan dingin ke arahku. Entahlah, aku tidak ingin memikirkannya, aku ingin menikmati senyummu lebih lama. Senyum tulusmu yang membuatku merasa nyaman berada di sebelahmu.

Bel berbunyi menandakan waktu untuk pulang. Aku melihat jam tanganku yang sudah menunjukkan pukul 2 siang. Waktu yang panjang menurutku, aku sudah tidak sabar untuk pulang ke rumah dan merebahkan badanku di atas kasurku yang empuk itu. Namun, tiba-tiba kau menghadangku di antara lorong-lorong sekolah.

“Aku ingin bertanya sesuatu denganmu?” katamu yang membuat dadaku serasa berhenti. Mungkinkah.
“Apa yang ingin kau katakan padaku?” jawabku dengan suara sedikit bergetar.
“Kenapa mukamu seperti orang ketakutan? Aku tidak akan menanyai macam-macam aku hanya ingin bertanya padamu, apakah di antara orang pertama dan orang kedua pasti ada orang ketiga?” tanyamu.
“Kenapa tiba-tiba kau menanyakan pertanyaan seperti itu?” jawabku.
“Tidak, aku harap jangan sampai. Tapi menurutmu apakah mungkin ada orang ketiga?” tanyamu lagi sembari kita berjalan menyusuri lorong-lorong sekolah menuju gerbang sekolah.
“Aku tidak tahu.” jawabku dan kuharap kau tidak memberiku pertanyaan yang semakin membuat dadaku berhenti berdetak. Untung saja mobilmu sudah datang untuk menjemputmu.
“Aku pulang dulu ya, hati-hati di jalan.” katamu sambil melambaikan tanganmu ke arahku.
“Iya.” jawabku sambil membalas lambaian tanganmu dan memberikan senyuman yang manis ke arahmu.

Entah kenapa hari ini aku tidak terlalu lama menunggu bus yang akan membawaku pulang ke istanaku, lebih tepatnya hanya di depan gang saja selanjutnya aku masih berjalan menuju rumahku.

Di dalam bus aku merenungi kejadian beberapa hari yang lalu sembari melihat jalan. Suara pengamen bernyanyi pun tak kuhiraukan, yang kupikirkan sekarang adalah kejadian yang awalnya membuatku menyesal tapi akhirnya aku sadar dengan keputusanku bahwa jawaban yang kulontarkan adalah yang terbaik untuk semuanya. Terutama untuk dirimu dan dirinya.

—

“Apa kau lelah menantiku sehingga sekarang kau berpaling dengan orang lain?” Aku menanyai diriku sendiri di dalam hati saat kau lewat di hadapanku.

Memang aku akui aku yang salah yang membuatmu terlalu lama menanti. Aku minta maaf, kau mengucapkan kata-kata itu di saat waktu yang tidak tepat. Di saat aku tengah bersama yang lain. Kuakui juga sudah lama aku memendam rasa ini namun tak kunjung kau balas. Tapi, di saat ada orang lain yang sudah mengisinya tiba-tiba kau hadir dalam hidupku dan mengatakan sesuatu yang membuatku terkejut.

Kau mengatakan kepadaku bahwa kau sudah lama memendam perasaan kepadaku namun saat kau ingin mengungkapkannya di saat itu pula aku telah dimiliki orang lain. Kau juga mengatakan kepadaku bahwa semakin lama kau memendamnya justru semakin kau ingin mengeluarkannya. Kau bilang dengan mengatakan itu perasaanmu menjadi lebih baik, paling tidak aku tahu kalau kau menyukaiku.

Aku hanya diam, aku tak tahu harus bilang apa kepadamu karena sekarang ada orang yang telah mengisi relung hatiku. Haruskah aku menyakitinya demi dirimu? Aku masih diam seribu bahasa sampai-sampai tidak kusadari bahwa kau telah bersamanya. Aku mendengarnya dari seorang temanku.

“Iya, beneran si itu jadian sama temanmu.” kata seorang teman kepadaku.

Ya Tuhan! Apa kau sudah melupakanku. Baiklah memang seharusnya itu yang kau lakukan kau harus bersama orang lain untuk melupakanku yang sudah menjadi milik orang lain. Memang seharusnya kita tidak boleh bersama. Itu akan menyakiti banyak pihak. Jangan kita mengedepankan ego kita.

Saat aku tengah kesepian karena orang yang telah memiliki hatiku sedang sibuk dengan urusan organisasinya, kau hadir kembali menyapaku. Hatiku goyah, haruskah aku berpaling darinya demi dirimu? Haruskah aku meninggalkannya demi dirimu? Tapi, ada temanku yang sudah menjadi milikmu. Haruskah aku menjadi orang ketiga di antara dirimu dan dirinya? Kau mengatakan kata-kata yang sama seperti dahulu.

“Aku tahu kau juga memendam perasaan yang sama sepertiku tapi kenapa kau tetap bersama orang itu kalau sudah tak ada cinta di antara kalian berdua?” katamu.
“Aku menyukainya dengan sepenuh hatiku.” jawabku lewat lisan namun tidak dengan jawaban hatiku.
“Jangan bohong! Aku bisa melihatnya dari kedua bola matamu.” jawabmu.
“Skak mat!” batinku.

“Baiklah, kuakui aku menyukaimu bahkan sebelum aku bersama dengan orang itu tapi kau tahu kita sedang bersama orang lain.” jawabku dengan hati yang sedikit tersayat.
“Kalau begitu bagaimana kalau kita nikmati saja apa adanya selagi mereka tidak tahu.” katamu yang membuat mataku melotot.
“Apa maksudmu kita bermain di belakang pasangan kita masing-masing?” kataku setengah berteriak.
“Itu, kalau kau tidak keberatan. Aku sama sekali tidak menyukainya, aku hanya menganggapnya sebagai pelampiasan saja karena kau tak kunjung memutuskannya. Lagipula kekasihmu sedang sibuk dengan urusannya. Selagi kau masih memberikan perhatianmu kepadanya, aku yakin tidak akan ketahuan. Aku tidak keberatan kalau harus berbagi hati dengannya.” katamu.

Aku diam sesaat, aku bingung harus mengatakan apa. Di sisi lain aku masih mengharapkanmu tapi di sisi lain aku tak ingin menyakiti orang yang mencintaiku dengan tulus, yaitu temanku dan orang yang selama ini mengisi hatiku. Sambil menunggu jawabku, kau mengatakan kata-kata yang membuatku geram.

“Kalau kau mau, aku bisa memutuskan hubunganku dengan dia (temanku).” katamu santai.

Ya Tuhan! Tega sekali kau. Baiklah ini jawabku. “Tidak, aku tidak mau. Aku tidak ingin menyakiti hati orang-orang yang telah mencintaiku dengan tulus. Aku minta maaf.” kataku sembari menahan tangis.
“Kau yakin? Pikirkanlah baik-baik, karena setelah ini tidak ada kesempatan yang lain.” katamu sembari menatapku memohon agar aku menarik kembali kata-kataku sebelumnya.

Aku menggelengkan kepalaku dengan mantap meskipun hatiku berontak.

“Kau yakin? Kau akan menyesal nantinya.” katamu berusaha memohon agar aku berubah pikiran.
“Iya, memang aku akan menyesalinya.” kataku. Kulihat kau tersenyum penuh kemenangan.
“Tapi, aku akan lebih menyesal karena menyakiti orang-orang yang kusayangi yang juga menyayangiku. Pergilah, jangan kau sakiti hati temanku itu. Kalau kita berjodoh kita akan dipertemukan lagi. Sekarang, anggaplah kita sedang tidak ditakdirkan bersama. Aku tidak ingin menjadi orang ketiga.” kataku lembut.

Kulihat kau terdiam dan menatapku dengan tatapan kosong. Aku membalas tatapanmu dalam-dalam. Sepertinya, kau mulai tak nyaman jika aku menatapmu seperti itu. Kau akhirnya pergi meninggalkanku yang sedang berusaha bersikap tegar menahan tangis. Aku telah melewatkanmu untuk kedua kalinya. Oh, akhirnya tangisku tumpah juga, aku menangis sejadi-jadinya. Tapi, dibalik tangisku ada persaan lega. Lega karena aku tak harus mengorbankan perasaan tulus mereka demi egoku.

Aku tersadar dari lamunanku, ternyata hampir sampai. Aku mencoba memberi tanda kepada kernet bus kalau aku akan turun di kiri jalan.

Sesampainya di rumah, aku langsung merebahkan badanku di atas kasurku. Hari ini aku lelah sekali sampai-sampai aku lupa mengganti baju seragamku. Aku melihat di layar handphoneku, ternyata ada pesan masuk.

Kubuka pesan tersebut, ternyata dari orang yang mengisi hatiku, orang yang masih setia menemaniku. Entah kenapa aku merasa sangat senang mendapat pesan darinya. Mungkinkah hatiku benar-benar seutuhnya untuknya? Aku harap iya. Dengan cepat kubalas pesannya karena aku tak mau ia menunggu lama balasanku.

Tak perlulah ada orang ketiga di antara orang pertama dan orang kedua. Biarlah orang ketiga hanya ada dalam pelajaran bahasa Indonesia untuk menunjukkan peran seorang tokoh. Kalau di dalam sebuah hubungan, yang kuinginkan hanya ada Aku, Kamu dan Tanpa Ada Dia.

Pikiran iseng pun muncul dalam benakku, aku ingin menggodanya sudah lama aku tak membuatnya cemburu.
Menurutmu apakah mungkin ada orang ketiga di antara orang pertama dan orang kedua?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนแรกฉัน คนที่สอง บุคคลที่สามเขา ucapmu ! "เมื่อเราพยายามที่จะตอบคำถามของงานสุดท้ายของภาษาอินโดนีเซีย"อักขระ 'ฉัน' บทบาทเป็นคนแรก คุณหมาย คำตอบคือ B ฮะ? "ผมตอบ"ยุบ" คุณพูด จาก นั้นเราข้ามสัญลักษณ์ B กันบนกระดาษคำถามบ่งชี้ว่า เราตอบคำตอบที่ มีคำตอบคนแรก"แต่ แทนบุคคลที่สองไม่ใช่หรือ ผมหมายถึง การแสดงตัวละครเป็นอะไร มีเพียง 2 ตัวถ้าไม่ได้คนแรกสามคนใช่ไม่ได้หรือไม่? "ผมพูด mengingatkanmu ลอง" Yaelah ทำอย่างจริงจังไม่ตอบสนอง ผมกำลังล้อเล่นเอที่เราเข้าใจมากขึ้น "อย่างที่คุณในขณะที่คุณยิ้มที่ฉัน รอยยิ้มฉันตอบไป คุณรู้บางครั้งคิดว่า นานแค่ไหนฉันจะไปดู tulusmu ที่ยิ้มจนกระทั่งเมื่อคุณกำลังจะเปลี่ยนแปลงรอยยิ้มด้วยเย็น stares กลับที่ผม ฉัน dunno ฉันไม่ต้องการคิดเกี่ยวกับมัน ต้องการเพลิดเพลินไปกับรอยยิ้มที่ยาวกว่านี้ Tulusmu รอยยิ้มที่ทำให้ฉันรู้สึกสบายอยู่ที่ sebelahmuระฆังรังตามปกติเวลากลับบ้าน ผมมองนาฬิกา และมือของฉันมีอยู่แล้วแสดงเวลา 14.00 น. เวลานานคิดว่า ฉันแล้วไม่รอไปบ้าน และวางลงบน kasurku อ่อนเบาะก็ อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ คุณก็ menghadangku ในห้องโถงของโรงเรียน"อยากจะขออะไรคุณ? " คุณพูดที่ทำให้หน้าอกของฉันดูเหมือนจะหยุด มันอาจเป็น"ก็คุณบอกอะไรฉันบ้าง" ผมตอบ ด้วยเสียงสั่นเครือเล็กน้อย"ทำไมไม่หน้าเป็นคนกลัว ฉันจะไม่ quizzed ต่าง ๆ เพียงแค่อยากถาม ว่า คนแรกและคนที่สอง ต้องมีบุคคลที่สามหรือไม่? "tanyamu"ทำไมจู่ ๆ คุณกำลังตั้งคำถามเช่นนั้น" ผมตอบ"ไม่ ฉันหวังว่าไม่ แต่คุณคิดว่า ถ้า อาจมีบุคคลที่สาม? " tanyamu อีกครั้งในขณะที่เรากำลังเดินลงห้องโถงของโรงเรียนไปที่ประตูโรงเรียน"อย่า" ผมตอบไป และฉันต้องการคุณไม่ได้ให้ฉันคำถามที่มากขึ้นทำให้หัวใจหยุดเต้น โชคดี mobilmu ได้มารับ"ฉันกลับบ้านก่อนใช่ ระมัดระวังบนถนน" คุณกล่าวขณะโบกมือไปฉัน"ใช่" ผมตอบขณะตอบกลับโบกมือของคุณ และให้คุณหวานยิ้มให้ arahmuอย่างใด วันนี้ไม่ค่อยยาวเกินไปรอรถที่จะไปฉันบ้านบ้านของฉัน แต่เพียงแค่หน้าแก๊งหลักสูตรถัดไปที่ฉันเดินไปทางบ้านของฉันบนรถ ผมถูก musing ในเหตุการณ์ไม่กี่วันที่ผ่านมาขณะที่อยู่ เสียงของ troubadours ที่ร้องเพลงไม่ kuhiraukan ผมคิดตอนนี้เป็นเหตุการณ์ที่เริ่มทำให้ฉันริเกร็ตแต่สุดท้ายรู้ ด้วย keputusanku ที่ตอบ kulontarkan เป็นทุกอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคุณและเธอ—"สิ่งที่คุณกำลังเหนื่อย menantiku ตอนนี้คุณเปิดใช้งานกับผู้อื่นหรือไม่? " ผมสอบสวนตัวเองในใจเมื่อคุณจะช่วยฉันแน่นอนข้าพเจ้ายอมรับว่า ฉันผิดทำให้คุณรอนานเกินไป ขอ นะคำมันไม่เหมาะสมในเวลานั้น ในขณะที่ ฉันกลางพร้อมกับคนอื่น ๆ ข้าพเจ้าจะยอมรับว่า ผมยาว harbored ยังคิดว่า มัน แต่ไม่ได้คุณตอบ ได้ ในขณะที่มีคนแล้วกรอกมันจู่ๆ คุณอยู่ในชีวิตของฉัน และกล่าวว่า สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจคุณกำลังบอกฉันว่า คุณยาวได้ harbored ความรู้สึกกับฉัน แต่เมื่อคุณต้องการแสดงในเวลาฉันมีเจ้าของคนอื่น คุณยังบอกว่า อีกต่อไปคุณ memendamnya ดังนั้นยิ่งคุณต้องการเอาออก คุณบอกฉันจะบอกว่า คุณรู้สึกดีขึ้น ที่ ฉันรู้ว่าถ้าคุณชอบฉันฉันเพียงแค่เงียบ ๆ ฉัน dunno อะไรต้องพูดกับคุณ เพราะตอนนี้มีคนกรอก recesses ของหัวใจ ฉันควรทำร้ายเขาเพื่อตัวคุณเอง ฉันยังคงพันเงียบภาษาที่ผิดพลาดไม่ตระหนักถึงการที่คุณมีกับเขา ได้ยินจากเพื่อนของฉัน"ใช่ มันจริง ๆ คือ jadian เดียวมันเพื่อนของคุณ" เพื่อนว่า ฉันพระเจ้า สิ่งที่คุณได้รับ melupakanku ดีจริงควรจะทำคุณมีให้กับคนอื่น ๆ สำหรับ melupakanku ซึ่งเป็นของคนอื่นแล้ว จริง ๆ เราไม่ควรเข้าด้วยกัน มันจะเจ็บหลายฝ่าย ไม่เราใส่ข้างหน้าอาตมาของเราเมื่อฉันโดดเดี่ยวกลางเนื่องจากยุ่งอยู่กับกิจการขององค์กรที่ผู้มีหัวใจของฉัน คุณกำลังร่วมอีกฉันนั้น หัวใจคือเสียงสั่น ควรเปิดให้กับพระองค์เพื่อตัวคุณเอง ควรจะปล่อยให้มันเพื่อตัวคุณเอง แต่ มีเพื่อนที่เป็นคุณ ที่หนึ่งในสามระหว่างตัวเองและเขาควรหรือไม่ คุณกำลังพูดคำเดียวกันเป็นก่อน"ฉันรู้ว่า คุณกำลัง harbored ความรู้สึกเดียวกันเหมือนฉัน แต่ทำไมไม่ได้คุณติดกับบุคคลที่เมื่อมีความไม่รักระหว่างคุณสอง? " คุณพูด"ฉันรักมัน มีทั้งหมดของฉันหัวใจ" ผมตอบ ผ่านช่องปาก แต่ไม่ มีคำตอบของหัวใจ"ไม่นอน ฉันสามารถดูได้จากลูกทั้งสองของคุณตา "กับคุณ"พรมเมท" และภายนอก"ดี ข้าพเจ้าจะยอมรับฉัน menyukaimu ก่อนฉันกับคนแม้ แต่คุณรู้ว่า เราถูกกับคนอื่น" ผมตอบกับคอเล็กน้อยตัด"แล้ววิธีการเกี่ยวกับเราเพียงแค่สนุกกับมันมันเป็นตราบเท่าที่พวกเขาไม่รู้ว่า" คุณพูดที่ทำให้ตาปูดกล่าวครึ่งตะโกน "ไม่คุณหมายถึง อะไรเราเล่นหลังคู่สมรสของเราเกี่ยวข้อง""ก็ได้ ถ้าคุณไม่ทราบ ไม่ชอบเลย ฉันเพียงแค่คิดว่า มันเป็น impingement เพียง เพราะคุณไม่เคยตัดสาย นอกจากนี้คุณไม่ว่างกับธุรกิจของเขา ตราบใดที่คุณกำลังยังคงให้เขา perhatianmu ฉันแน่ใจว่าจะไม่พบออก ฉันจะไม่คิดถ้ามันได้ร่วมใจกับ her. "คุณพูดAku diam sesaat, aku bingung harus mengatakan apa. Di sisi lain aku masih mengharapkanmu tapi di sisi lain aku tak ingin menyakiti orang yang mencintaiku dengan tulus, yaitu temanku dan orang yang selama ini mengisi hatiku. Sambil menunggu jawabku, kau mengatakan kata-kata yang membuatku geram.“Kalau kau mau, aku bisa memutuskan hubunganku dengan dia (temanku).” katamu santai.Ya Tuhan! Tega sekali kau. Baiklah ini jawabku. “Tidak, aku tidak mau. Aku tidak ingin menyakiti hati orang-orang yang telah mencintaiku dengan tulus. Aku minta maaf.” kataku sembari menahan tangis.“Kau yakin? Pikirkanlah baik-baik, karena setelah ini tidak ada kesempatan yang lain.” katamu sembari menatapku memohon agar aku menarik kembali kata-kataku sebelumnya.Aku menggelengkan kepalaku dengan mantap meskipun hatiku berontak.“Kau yakin? Kau akan menyesal nantinya.” katamu berusaha memohon agar aku berubah pikiran.“Iya, memang aku akan menyesalinya.” kataku. Kulihat kau tersenyum penuh kemenangan.“Tapi, aku akan lebih menyesal karena menyakiti orang-orang yang kusayangi yang juga menyayangiku. Pergilah, jangan kau sakiti hati temanku itu. Kalau kita berjodoh kita akan dipertemukan lagi. Sekarang, anggaplah kita sedang tidak ditakdirkan bersama. Aku tidak ingin menjadi orang ketiga.” kataku lembut.Kulihat kau terdiam dan menatapku dengan tatapan kosong. Aku membalas tatapanmu dalam-dalam. Sepertinya, kau mulai tak nyaman jika aku menatapmu seperti itu. Kau akhirnya pergi meninggalkanku yang sedang berusaha bersikap tegar menahan tangis. Aku telah melewatkanmu untuk kedua kalinya. Oh, akhirnya tangisku tumpah juga, aku menangis sejadi-jadinya. Tapi, dibalik tangisku ada persaan lega. Lega karena aku tak harus mengorbankan perasaan tulus mereka demi egoku.Aku tersadar dari lamunanku, ternyata hampir sampai. Aku mencoba memberi tanda kepada kernet bus kalau aku akan turun di kiri jalan.Sesampainya di rumah, aku langsung merebahkan badanku di atas kasurku. Hari ini aku lelah sekali sampai-sampai aku lupa mengganti baju seragamku. Aku melihat di layar handphoneku, ternyata ada pesan masuk.Kubuka pesan tersebut, ternyata dari orang yang mengisi hatiku, orang yang masih setia menemaniku. Entah kenapa aku merasa sangat senang mendapat pesan darinya. Mungkinkah hatiku benar-benar seutuhnya untuknya? Aku harap iya. Dengan cepat kubalas pesannya karena aku tak mau ia menunggu lama balasanku.Tak perlulah ada orang ketiga di antara orang pertama dan orang kedua. Biarlah orang ketiga hanya ada dalam pelajaran bahasa Indonesia untuk menunjukkan peran seorang tokoh. Kalau di dalam sebuah hubungan, yang kuinginkan hanya ada Aku, Kamu dan Tanpa Ada Dia.Pikiran iseng pun muncul dalam benakku, aku ingin menggodanya sudah lama aku tak membuatnya cemburu.Menurutmu apakah mungkin ada orang ketiga di antara orang pertama dan orang kedua?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันคนแรกคนที่สองที่คุณมีบุคคลที่สามเขาเป็น "Ucapmu เมื่อเรากำลังพยายามที่จะตอบคำถามสุดท้ายงานอินโดนีเซีย.
"คนของฉัน 'บทบาทเป็นครั้งแรก? คุณหมายถึงคำตอบคือใช่ B? "ผมตอบ.
"ใช่!" คุณบอกว่ารู้สึกตื่นเต้น จากนั้นเราจะร่วมกันวางข้ามบนกระดาษและเกี่ยวกับการที่หมายถึงว่าเราจะตอบคำตอบว่าคำตอบแรก. "แต่แทนที่จะเป็นคนที่สองมียา? ผมหมายถึงการแสดงของตัวละครเป็นสิ่งที่มีเพียง 2 ทางเลือกถ้าไม่ใช่คนแรกที่บุคคลที่สามไม่ได้เป็นยา? "ผมพยายามที่จะเตือนคุณ. "Yaelah ไม่ได้ใช้มันอย่างจริงจัง ฉันแค่ล้อเล่นเขียนว่าเราอาจเข้าใจได้ดียิ่งขึ้น. "คุณมีคำตอบยิ้มมาที่ผม ฉันตอบรอยยิ้มที่คุณรู้ว่าบางครั้งผมคิดว่าระยะเวลาที่ฉันจะเห็นรอยยิ้ม tulusmu มัน. จนกระทั่งเมื่อคุณจะเปลี่ยนรอยยิ้มของคุณด้วยการจ้องมองมาที่ฉันเย็น ผมไม่ทราบว่าผมไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับมันผมต้องการที่จะเพลิดเพลินไปกับรอยยิ้มอีกต่อไป รอยยิ้ม Tulusmu ที่ทำให้ฉันรู้สึกสะดวกสบายเป็นไปกับคุณ. เสียงระฆังดังขึ้นเวลาที่จะส่งสัญญาณไปที่บ้าน ผมมองไปที่นาฬิกาของฉันซึ่งได้แสดงให้เห็นที่ 14:00 ผมคิดว่าเป็นเวลานานฉันไม่สามารถรอที่จะกลับบ้านและวางร่างกายของฉันที่ด้านบนของเตียงของฉันก็อ่อน แต่ทันทีที่คุณ menghadangku หมู่ห้องโถงของโรงเรียน. "ผมอยากจะถามอะไรบางอย่างกับคุณ?" คุณพูดที่ทำให้หัวใจของฉันดูเหมือนจะหยุด มันอาจจะเป็น"สิ่งที่คุณจะบอกผมได้ไหม" ผมตอบด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย. "ทำไมเป็นใบหน้าของคุณเช่นความกลัว? ฉันไม่ได้จะถามทุกประเภทฉันแค่อยากจะขอให้คุณไม่ว่าจะในระหว่างคนแรกและครั้งที่สองจะต้องเป็นบุคคลที่สาม "Tanyamu. "ทำไมทันทีที่คุณถามคำถามเช่นนั้น?" ผมตอบ. "ไม่ฉันหวังว่าจะไม่เป็น , แต่คุณคิดว่าอาจจะมีบุคคลที่สาม "Tanyamu อีกครั้งในขณะที่เราเดินลงห้องโถงของโรงเรียนไปทางประตูโรงเรียน. "ผมไม่ทราบว่า." ผมพูดและผมหวังว่าคุณไม่ให้ฉันคำถามที่มากขึ้นทำให้หัวใจของฉันหยุดเต้น โชคดีที่รถของคุณได้มารับคุณ. "ฉันบ้านในขณะนี้ใช่จะระมัดระวังบนท้องถนน." คุณโบกมือของคุณมาที่ฉัน. "ใช่." ผมพูดว่าโบกมือและให้รอยยิ้มหวานที่คุณ. อย่างใดวันนี้ฉัน ไม่ยาวเกินไปรอรถบัสที่จะพาฉันกลับบ้านไปยังปราสาทของฉันอย่างแม่นยำมากขึ้นเพียงในด้านหน้าซอยเพียงต่อไปที่ผมกำลังเดินไปที่บ้านของฉัน. บนรถบัสที่ผมครุ่นคิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่กี่วันที่ผ่านมาในขณะที่เห็นถนน นักร้องร้องเพลงเสียงฉันไม่สนใจใด ๆ ผมคิดว่าตอนนี้เป็นเหตุการณ์แรกที่ทำให้ฉันเสียใจ แต่ในที่สุดฉันตระหนักตัดสินใจ kulontarkan คำตอบที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคุณและเธอ. - . "? คุณเบื่อกับการรอคอยดังนั้นตอนนี้คุณหันไปคนอื่น" ฉันถามตัวเองในใจเมื่อคุณผ่านในด้านหน้าของฉันใช่ฉันยอมรับว่าฉันคือคนที่ทำให้คุณรอนานเกินไป ฉันขอโทษที่คุณพูดคำว่าเมื่อเวลาที่ไม่ถูกต้อง เมื่อผมเป็นกับคนอื่น ๆ ผมยอมรับว่าผมยังเก็บงำความรู้สึกของความยาวนี้ แต่คุณไม่เคยตอบ แต่ในขณะที่มีคนอื่น ๆ ที่มีเต็มไปทันทีที่คุณมีเข้ามาในชีวิตของฉันและพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมประหลาดใจ. คุณบอกว่าคุณได้ความรู้สึกเก็บงำยาวกับผม แต่เมื่อคุณต้องการที่จะแสดงในขณะที่ฉันได้รับการเป็นเจ้าของโดยคนอื่น นอกจากนี้คุณยังบอกว่าอีกต่อไปคุณถือไว้อย่างแม่นยำมากขึ้นคุณต้องการที่จะลบออก คุณบอกผมที่จะบอกว่าคุณรู้สึกดีขึ้นอย่างน้อยฉันรู้ว่าคุณชอบฉัน. ฉันแค่เงียบ, ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูดกับคุณเพราะตอนนี้มีคนที่มีเต็มไปหลืบของหัวใจของฉัน ฉันควรจะทำร้ายคุณ? ผมก็เงียบเป็นไปไม่ทราบว่าคุณมีกับเขา ผมได้ยินมาจากเพื่อนของฉัน. "ใช่มันถูกคิดค้นเพื่อนแท้เดียวกัน." เพื่อนให้ฉัน. กล่าวว่าโอ้พระเจ้า! คุณลืมฉันหรือยัง ดีที่มันควรที่สิ่งที่คุณทำคุณมีกับคนอื่น ๆ ที่จะลืมว่าแล้วเป็นของคนอื่น อันที่จริงเราไม่ควรจะอยู่ด้วยกัน มันจะเจ็บมากของบุคคล เราจัดลำดับความสำคัญอัตตาของเรา. เมื่อฉันถูกโดดเดี่ยวเพราะคนที่มีหัวใจเป็นยุ่งกับกิจการขององค์กรคุณกลับมาทักทาย หัวใจของฉันคือไม่คงที่ผมควรจะเปลี่ยนเขาไปกับคุณ? ฉันควรจะปล่อยให้มันสำหรับคุณ? แต่มีเพื่อนคนหนึ่งที่ได้กลายเป็นคุณ ฉันควรจะเป็นบุคคลที่สามระหว่างคุณและเธอ? คุณบอกว่าคำพูดเช่นเดียวกับก่อนที่จะ. "ฉันรู้ว่าคุณยังเก็บงำความรู้สึกเช่นเดียวกับผม แต่ทำไมคุณอยู่กับเขาถ้ามีความรักระหว่างคุณสองคน?" คุณจะพูดว่า. "ฉันรักมันด้วยหัวใจทั้งหมดของฉัน." ผมตอบผ่าน ด้วยวาจา แต่ไม่ได้มีคำตอบของฉัน. "อย่าโกหก! ฉันจะได้เห็นได้จากดวงตาทั้งสอง. "คุณมีคำตอบ. "รุกฆาต!" ผมคิดว่า. "ดีฉันยอมรับว่าผมชอบคุณแม้กระทั่งก่อนที่ผมจะได้ร่วมกันกับเขา แต่คุณรู้ว่าเรากับคนอื่น ๆ ." ผมพูดด้วยหัวใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ถูกฉีก. "ถ้า ดังนั้นทำไมเราไม่เพียงแค่สนุกกับสิ่งที่ในขณะที่พวกเขาไม่ได้รู้ว่า "คุณบอกว่าจะทำให้ตาของฉันกว้างขึ้น. "คุณหมายถึงอะไรที่เราเล่นอยู่เบื้องหลังพันธมิตรที่เกี่ยวข้องของเรา?" ฉันตะโกนครึ่ง. "นั่นคือถ้าคุณไม่ทราบ ฉันไม่ชอบมันผมก็คิดว่ามันเป็นทางออกเพียงเพราะคุณไม่เคยตัดสินใจ นอกจากนี้แฟนกำลังยุ่งอยู่กับธุรกิจของเขา ในขณะที่คุณยังคงให้ความสนใจกับเขาฉันแน่ใจว่าจะไม่ได้รับการติด ผมไม่คิดว่าคุณจะต้องแบ่งปันหัวใจของเธอ. "คุณบอกว่า. ผมก็เงียบสักครู่ผมสับสนที่จะพูด ในทางกลับกันผมคาดหวัง แต่ในทางกลับกันผมไม่ต้องการที่จะทำร้ายคนที่รักฉันด้วยความจริงใจที่เพื่อนและประชาชนของเราที่ได้รับการบรรจุหัวใจของฉัน ขณะที่รอผมบอกว่าคุณบอกว่าคำพูดที่ทำให้ฉันโกรธ. "ถ้าคุณต้องการฉันสามารถตัดสินใจความสัมพันธ์ของฉันกับเขา (เพื่อนของฉัน)." การพักผ่อนที่คุณพูด. โอ้พระเจ้า! ทำไมคุณถึงได้ อย่างนี้ผมตอบ "ไม่ฉันไม่ต้องการ ฉันไม่ต้องการที่จะทำร้ายคนที่รักเราด้วยความจริงใจ ฉันขอโทษ. "ผมพูดว่าต่อสู้กลับน้ำตา. "คุณแน่ใจหรือไม่? คิดอย่างรอบคอบเพราะหลังจากนี้ไม่มีโอกาสอื่น ๆ . "คุณบอกว่าในขณะที่มองมาที่ฉันฉันขอถอนคำพูดของฉันก่อน. ฉันส่ายหัวของฉันที่มีอย่างต่อเนื่องแม้ว่าหัวใจของฉันไม่เห็นด้วย. "คุณแน่ใจหรือไม่? คุณจะต้องเสียใจในภายหลัง. "คุณพยายามที่จะขอฉันเปลี่ยนความคิดของฉัน. "ใช่แน่นอนผมจะเสียใจ." ผมพูด ผมเห็นคุณยิ้มได้ชัยชนะ. "แต่ฉันจะต้องเสียใจทำร้ายคนที่ฉันรักที่ยังรักฉัน ไปไม่ได้คุณทำร้ายหัวใจของเพื่อนของฉัน ถ้าเรามีปลายทางที่เราจะต้องกลับมารวมตัวอีกครั้ง ตอนนี้สมมติว่าเราไม่ได้หมายถึงการได้อยู่ด้วยกัน ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นบุคคลที่สาม. "ผมพูดเบา ๆ . ผมเห็นคุณหยุดและมองที่ผมด้วยสายตาว่างเปล่า ฉันตอบ tatapanmu ลึก เห็นได้ชัดว่าคุณจะเริ่มอึดอัดถ้าฉันมองไปที่คุณชอบว่า คุณกำลังในที่สุดก็จะออกจากที่พยายามที่จะมีความแข็งแรงไม่ร้องไห้ ฉันมี Melewatkanmu เป็นครั้งที่สอง โอ้น้ำตาในที่สุดก็ทะลักเกินไปฉันร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง แต่หลังน้ำตา persaan มีความโล่งอก โล่งใจเพราะผมไม่ต้องเสียสละความรู้สึกจริงใจของพวกเขาเพื่อประโยชน์ของอัตตาของฉัน. ฉัน snapped ออกจากภวังค์ของฉันก็จะเปิดเกือบจะมี ฉันพยายามที่จะให้สัญญาณผู้ช่วยบนรถบัสถ้าฉันจะลงบนด้านข้างของถนน. ที่บ้านฉันทันทีโยนร่างกายของฉันที่ด้านบนของเตียงของฉัน วันนี้ฉันเหนื่อยมากที่ฉันลืมที่จะเปลี่ยนชุดของฉัน ผมมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของฉันก็จะเปิดออกจะมีข้อความที่เข้ามา. ผมเปิดข้อความที่เห็นได้ชัดจากคนที่เติมเต็มหัวใจของฉัน, ผู้ที่ยังคงซื่อสัตย์ต่อกับฉัน อย่างใดฉันรู้สึกมีความสุขมากที่จะได้รับข้อความจากเขา สามารถหัวใจของฉันเป็นจริงเต็มรูปแบบสำหรับเธอ? ฉันหวังว่าใช่ ได้อย่างรวดเร็วชำระคืนข้อความเพราะผมไม่ต้องการที่จะรอนาน balasanku. ไม่จำเป็นต้องไม่มีบุคคลที่สามระหว่างครั้งแรกและครั้งที่สอง ให้บุคคลที่สามเพียง แต่ในการเรียนการสอนภาษาอินโดนีเซียแสดงให้เห็นถึงบทบาทของตัวละคร หากในความสัมพันธ์ฉันต้องการเพียงฉันคุณและโดยไม่ต้องมีพระองค์. แฟชั่นใจที่เกิดขึ้นในใจของฉันฉันได้ความยาวที่ต้องการที่จะหยอกล้อเขาว่าผมไม่ได้ทำให้เขาอิจฉา. คุณคิดว่าอาจจะมีบุคคลที่สามระหว่างครั้งแรกและครั้งที่สอง?